Huta Paprocka - kuźnica żelaza założona w 1703 przez panującego w Księstwie Pszczyńskim barona Baltazara Erdmanna Promnitza w pobliżu wsi Paprocany (obecnie dzielnica miasta Tychy) przy ul. Nad Jeziorem 44.

W 1775 książę pszczyński Fryderyk Erdmann Anhalt-Köthen rozbudował hutę i nazwał ją imieniem swego syna – Ludwig. W 1778 August Kiss (ojciec rzeźbiarza Augusta Kiss) został jej zarządcą. W 1835 inżynier John Baildon zmodernizował zakład. W 1856 zainstalowana została maszyna parowa. Huta została zamknięta w 1878. Pozostałości po Hucie Paprockiej tj. 3 budynki, które umiejscowione są nad Jeziorem Paprocańskim oraz Rzeką Gostynką były w administrowaniu Miejskiego Zarządu Budynków Mieszkalnych w Tychach. Teren był własnością Skarbu Państwa; ma powierzchnię 4562 m2.

Specjalistyczne badania przeprowadzane przez ekspertów dokumentują historyczną i zabytkową wartość Huty Paprockiej. Przebadane źródła archiwalne, drukowane i dostępne opracowania wskazują na ścisły związek funkcji dziedzictwa kulturowego z miejscem i otoczeniem.

Opinia ekspercka dotyczy zachowanych elementów konstrukcji, fasady, zabudowań, wyposażeń zewnętrznych, wyglądu zewnętrznego oraz odwzorowania pierwotnych funkcji przemysłowych obiektu.

Proces badawczy Huty Paprockiej dokonany przez specjalistów biegłych w tej dziedzinie i wydana ekspertyza argumentują, iż jest ona świadectwem minionej epoki oraz istotną pamiątką przeszłości. O jej wielkości i znaczeniu decydują nie tylko poparte dowodami wartości zabytkowe, historyczne, artystyczne czy naukowe, ale co dla Nas i Państwa najważniejsze, także emocjonalne.

Pobierz plik

W marcu 2010 roku, w wyniku przetargu, zabytek zmienił właściciela. Rozpoczęły się intensywne prace renowacyjne - oczywiście wszystko pod czujnym okiem konserwatora zabytków. W listopadzie 2014 roku nastąpiło oficjalne otwarcie zupełnie odmienionego obiektu. W byłej wytwórni żelaza znajduje się teraz obiekt gastronomiczny, który zachwyca elegancją i niezwykłym wyczuciem dobrego smaku zarówno w przygotowywanych potrawach jak i wystroju samego wnętrza. Dzięki nowym właścicielom zabytkowe nieruchomości Huty Paprockiej dostała swoje drugie życie. Księstwie Pszczyńskim barona Baltazara Erdmanna Promnitza w pobliżu wsi Paprocany (obecnie dzielnica miasta Tychy) przy ul. Nad Jeziorem 44.

W 1775 książę pszczyński Fryderyk Erdmann Anhalt-Köthen rozbudował hutę i nazwał ją imieniem swego syna – Ludwig. W 1778 August Kiss (ojciec rzeźbiarza Augusta Kiss) został jej zarządcą. W 1835 inżynier John Baildon zmodernizował zakład. W 1856 zainstalowana została maszyna parowa. Huta została zamknięta w 1878. Pozostałości po Hucie Paprockiej tj. 3 budynki, które umiejscowione są nad Jeziorem Paprocańskim oraz Rzeką Gostynką były w administrowaniu Miejskiego Zarządu Budynków Mieszkalnych w Tychach. Teren był własnością Skarbu Państwa; ma powierzchnię 4562 m2.